หุ่นหลวงหรือหุ่นใหญ่ ที่เชิดชักมาแต่สมัยอยุธยาจนถึงต้นรัตนโกสินทร์ ตราบกระทั่งสมัยรัชกาลที่ 6 จึงตกไปจากความนิยมจนเกือบสาบสูญไป หุ่นหลวงมีขนาดประมาณ ๑๐๐ เซนติเมตร สร้างเลียนแบบตัวละครของโขนและละคร แต่งกายด้วยเครื่องละครจริง โครงสร้างของหุ่นทำจากไม้น้ำหนักเบาเพื่อสะดวกต่อการเชิด เรื่องที่นิยมนำมาเล่นคือ รามเกียรติ์ หุ่นหลวงรัตนโกสินทร์ศก ๒๑๘ หรือตรงกับพ.ศ. 2543 เกิดจากความมุ่งมั่นของคุณเสริมคุณ คุณาวงศ์ ผู้อำนวยการผลิตหุ่นหลวงผู้ปลุกให้หุ่น หลวงกลับมามีชีวิตอีกครั้ง ด้วยการศึกษาจากวรรณกรรมประวัติศาสตร์ เอกสารโบราณ งานจิตรกรรมฝาผนังโบราณ และศึกษาหุ่นหลวงในคลังพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติทั้งหมด โดยมีอาจารย์จักรพันธุ์ โปษยกฤตและคุณวัลภิศร์ สดประเสริฐ เป็นผู้ให้คำปรึกษาในการจัดสร้างหุ่นหลวงครั้งนี้อย่างใกล้ชิด การจัดสร้างหุ่นหลวงครั้งนี้ ประกอบด้วย อาจารย์ภัทรไชย แสงดอกไม้ และทีมงานทำงานด้านการสร้างหุ่นและอาจารย์สุรัตน์ จงดาพร้อมทีมงานดูแลด้านกลไก และกำกับการฝึกซ้อมการแสดง โดยจัดแสดงเป็นครั้งแรกที่งานเทศกาลวัดอรุณ ร.ศ.๑๐๐ ต่อมา ได้ค้นคว้าศึกษาเพิ่มเติมเพื่อให้การสร้างหุ่นหลวงสมบูรณ์แบบมากขึ้น โดยจัดสร้างหุ่นต้นแบบ พระ นาง ยักษ์ ลิง และจัดสร้างหุ่นหลวง พระราม, นางเบญจกาย, สุครีพ, ทศกัณฐ์หน้าทองและหนุมาน แผลงฤทธิ์ นอกจากนี้ ยังมีโครงการที่จะจัดทำหนังสือการสร้างหุ่นหลวงเพื่อเผยแพร่ไปยังสถาบันการศึกษาต่าง ๆ ด้วย